نقش مدیریت محلی در ارتقای تاب آوری مکانی در برابر بلایای طبیعی با تأکید بر سیلاب

هدف از این تحقیق، بررسی نقش مدیریت محلی در مورد اصول مدیریت بلایای طبیعی برای ارتقای تاب­آوری مکانی است. منطقه­ی مورد مطالعه نواحی روستایی مستقر در حوزه­ی چشمه کیله­ی شهرستان تنکابن و سردآبرود کلاردشت را شامل می­شود که هر دو منطقه جزو مناطق نمونه­ی گردشگری کشور هستند، به­طوری که سرمایه­گذاری­های زیادی در این دو منطقه با هدف توسعه­ی فعالیت­های گردشگری صورت گرفته است. از طرف دیگر این دو منطقه با توجه به موقعیت قرارگیری­، هم در گذشته و هم در سال­های اخیر، بارها مورد تهدید سیلاب قرار گرفته­اند؛ به­طوری که خسارت ناشی از سیلاب در سال 1390 در دو منطقه بیش از 500 میلیارد ریال برآورد شده ­است. روش تحقیق در این مطالعه، توصیفی- تحلیلی و ماهیت آن، کاربردی است. بر این اساس، اصول ده­گانه­ی مدیریت تاب­آوری از دیدگاه مدیران محلی مورد ارزیابی قرار گرفته است. حجم نمونه­ی تحقیق شامل شوراهای اسلامی، دهیار و برخی از مدیران سطوح بالاتر مانند اعضای شورای بخش و بخشدار و مسئولین بخشداری است. اطلاعات مورد نیاز پژوهش از طریق پرسشنامه­ی تدوین شده بر مبنای نظریات تاب­آوری و الگوها و مطالعات جهانی مرتبط با موضوع و نیز موقعیت جغرافیایی و شرایط اجتماعی- فرهنگی، اقتصادی و نهادی محدوده­ی مورد مطالعه، در قالب اصول ده­گانه­ی تاب­آوری مکانی گردآوری شد و بعد از کد­گذاری مورد پردازش قرار گرفت. نتایج حاصل نشان می­دهد که وضعیت جامعه­ی مورد مطالعه، در 3 اصل «سازماندهی و هماهنگی»، «مدیریت و محافظت از زیربناها» و «قوانین ساخت و ساز و کاربری زمین» مناسب و در 7 اصل باقی­مانده نامطلوب است. بر این مبنا لازم است در برنامه­ریزی­ها به بهبود آن­ها توجه و تأکید شود.